Day 16: GoodBye Welcome Home
Door: Mandy
Blijf op de hoogte en volg Mandy
15 Oktober 2016 | Oeganda, Entebbe
Vanochtend bij het ontbijt heb ik mijn ABC'tje gedaan voor Carlo&Irene over de afgelopen weken en uiteraard over hun. Ze vonden het heel leuk en natuurlijk werden we allemaal even emotioneel. Na het ontbijt nog even laatste dingen shoppen en mama moest een nieuw beeldje halen want ik had de andere kapot laten vallen. Nadat we de halve Main Street leeg gekocht hadden zijn we naar het weeshuis gegaan, om nog even te knuffelen en daarna afscheid te nemen. Het afscheid vond ik moeilijk, je bent toch een band aan het opbouwen met de kinderen en dan ineens ga je weer weg. De kinderen leken ook verward toen ik zei dat ik terug ging naar huis en de Mammies wilden niet dat ik weg ging.. Ik probeerde de knuffels kort te houden zodat ik niet in tranen zou uitbarsten bij al die kinderen. Na iedereen geknuffeld te hebben, gingen we met z'n alle lunchen bij ons vaste stekkie. Na de lunch naar het Guest House om alles in te pakken, om 16.00 werden we opgehaald. Onder het genot van een muziekje zijn we allemaal druk bezig met de koffers inpakken.. Ondertussen vertelt Jeanne dat ze 2 dagen geleden een HELE grote kakkerlak zag in de badkamer... Ze had het expres voor zich gehouden omdat ik anders niet meer in die kamer wilde slapen.. Dat had ze goed bedacht GADVERDAMME.. Wat ben ik blij dat ik die vieze beestjes niet heb gezien. Na alles te hebben ingepakt kwamen Carlo&Irene afscheid nemen van ons, dat was nog emotioneler. Irene gaf mij in de taxi een kaart met een cadeau erbij, open maken als ik thuis ben ( als het lukt ). Dat lukte niet Irene, we waren de straat nog niet uit of ik had het al open en gelezen. Het kaartje maakten mij nog emotioneler, DANKJEWEL Irene.
Wat heb ik veel geleerd van die mensen en ben ik blij dat ik alles met die 2 heb mogen ervaren.
In de taxi heb ik geprobeerd wat te slapen wat alleen niet lukte omdat overal hobbels zijn en als de taximeneer remde ik bijna op zijn schoot lag. Na 3 uur in de auto moest ik plassen en dat moest bij een benzine pomp met een Afrikaanse WC zonder licht. Een Afrikaanse WC is gewoon een gat in de grond.. Te vies voor woorden. Zonder licht; ik kon niet eens zien of er beestjes liepen of vlogen, zag alleen het gat. Gelukkig was mijn mams mee met papier. Plassen en snel dat hol uit. Na een rit van 4 uur kwamen we aan bij het vliegveld, we moesten door verschillende rare checks. Die beveiliging hier is echt raar en slaat nergens op.. Maar goed door alles heen en wachten tot we mochten boarden.
Ondertussen gaan we even bij een restaurantje wat eten en drinken, ik ben een moeilijke eter dus lastig kiezen wat ik pak. Dan maar een bak yoghurt die zat tenminste verpakt, GOEDE keus want hij was zo lekker met aardbeien smaak ZONDER STUKJES. Ik vind stukjes in de yoghurt zo vies, eindelijk een merk gevonden die dat niet heeft. Alleen is die in Afrika.. Tijdens het eten van de yoghurt en typen van mijn verslag, horen we dat we eerder vertrekken en meteen moeten boarden.. OKE :l alles snel dicht en opruimen en lopen naar de gate. Weer door een rare check heen en alles weer uit mijn tas en trollie, schoenen uit - AAAAARGH irritant. Eenmaal weer gesetteld in een stoel, wachten tot we het vliegtuig in mogen. Ik typ even mijn verhaal opnieuw.. Want bij het dichtdoen van mijn laptop vergat ik mijn verslag op te slaan en mijn laptop werkt niet graag met me mee. Dus vandaag een korter verslagje want ik was lichtelijk chagrijnig en geen puf meer om alles overnieuw te type ook omdat ik weer last had van mijn ogen. Dussssss even een update van mijn pijntjes:
- Uitslag weg
- Rare tongpijn bijna weg
- Ogen komt weer terug; ze beginnen weer te jeuken en 1 oog heeft een lichte zwelling. ZO FIJN DIT.
Ik kan niet wachten tot ik thuis ben en al mijn vriendinnen en familie weer zie. En mijn bed, auto, geen klamboe meer, een wc die het doet, DOUCHE zonder luizenleven, geen Pink Panther tactiek en GEEN rare beestjes. Fred ga ik wel missen hoor, toch fijn om een samenwerking met iemand te hebben in een land waar je onbekend bent.
Carlo&Irene zet um op daar, jullie verrichten prachtig werk! Ga jullie missen en tot snel.
Dag allemaal en tot morgen !
IM COMING HOME.
Wat heb ik veel geleerd van die mensen en ben ik blij dat ik alles met die 2 heb mogen ervaren.
In de taxi heb ik geprobeerd wat te slapen wat alleen niet lukte omdat overal hobbels zijn en als de taximeneer remde ik bijna op zijn schoot lag. Na 3 uur in de auto moest ik plassen en dat moest bij een benzine pomp met een Afrikaanse WC zonder licht. Een Afrikaanse WC is gewoon een gat in de grond.. Te vies voor woorden. Zonder licht; ik kon niet eens zien of er beestjes liepen of vlogen, zag alleen het gat. Gelukkig was mijn mams mee met papier. Plassen en snel dat hol uit. Na een rit van 4 uur kwamen we aan bij het vliegveld, we moesten door verschillende rare checks. Die beveiliging hier is echt raar en slaat nergens op.. Maar goed door alles heen en wachten tot we mochten boarden.
Ondertussen gaan we even bij een restaurantje wat eten en drinken, ik ben een moeilijke eter dus lastig kiezen wat ik pak. Dan maar een bak yoghurt die zat tenminste verpakt, GOEDE keus want hij was zo lekker met aardbeien smaak ZONDER STUKJES. Ik vind stukjes in de yoghurt zo vies, eindelijk een merk gevonden die dat niet heeft. Alleen is die in Afrika.. Tijdens het eten van de yoghurt en typen van mijn verslag, horen we dat we eerder vertrekken en meteen moeten boarden.. OKE :l alles snel dicht en opruimen en lopen naar de gate. Weer door een rare check heen en alles weer uit mijn tas en trollie, schoenen uit - AAAAARGH irritant. Eenmaal weer gesetteld in een stoel, wachten tot we het vliegtuig in mogen. Ik typ even mijn verhaal opnieuw.. Want bij het dichtdoen van mijn laptop vergat ik mijn verslag op te slaan en mijn laptop werkt niet graag met me mee. Dus vandaag een korter verslagje want ik was lichtelijk chagrijnig en geen puf meer om alles overnieuw te type ook omdat ik weer last had van mijn ogen. Dussssss even een update van mijn pijntjes:
- Uitslag weg
- Rare tongpijn bijna weg
- Ogen komt weer terug; ze beginnen weer te jeuken en 1 oog heeft een lichte zwelling. ZO FIJN DIT.
Ik kan niet wachten tot ik thuis ben en al mijn vriendinnen en familie weer zie. En mijn bed, auto, geen klamboe meer, een wc die het doet, DOUCHE zonder luizenleven, geen Pink Panther tactiek en GEEN rare beestjes. Fred ga ik wel missen hoor, toch fijn om een samenwerking met iemand te hebben in een land waar je onbekend bent.
Carlo&Irene zet um op daar, jullie verrichten prachtig werk! Ga jullie missen en tot snel.
Dag allemaal en tot morgen !
IM COMING HOME.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
