Day 2: Welcome Home

Nadat ik mijn reisverslag gisteren online had gegooid, ben ik gaan avond eten. Het is niet zo dat ik een menu krijg waar ik uit kan kiezen... Lekkere roti van Joost of de lekkere bloemkool van mama met de witte saus. Nee, eten wat de pot schaft. Dus mama let goed op; ik heb iets gegeten wat ik niet kende, goed he !! Ik moest wel anders had ik geen eten.. maar ik heb het wel gedaan. Daarna hebben we nog een thee gedronken buiten, waar 100 muggen vlogen en allemaal salamanders op het plafond liepen....boven mijn hoofd. Ik had mezelf helemaal ingepakt; vest, lange broek, lange sokken over mijn broek en mijn adidas slippers, lekkere combi... Maar geen gekke mug of salamander die mij pakt of steekt. De kinderen van de gastvrouw Prostie en zijzelf wonen hier... Die kinderen rende naar buiten en gaven Annemie een dikke knuffel, thank you so much Annemie zeiden ze... Ze hadden van Annemie 2 zonnebrillen gehad, Annemie had die thuis van iemand gekregen, het was een IceTea zonnebril die je toen overal gratis bij kreeg... My god die kinderen waren zo blij pfff, weer een brok in mijn keel...
Na de thee zijn we naar de kamer gegaan, al mijn lampjes installeren, mijn bunker ( mijn bed + klamboe ) vol gooien met telefoons, laptop en 300 zaklampen en vervolgens nog even mijn kamer onderzocht met een spray voor muggen/insecten. Zie het voor je; Ik in mijn pyjama, pyjamabroek ook helemaal ingepakt met hoge sokken, door de kamer heen, heel stil en dan het muziekje van The Pink Panther erbij denken. Het beeld wat je nu krijgt zo zag het er ook uit haha... Ook al vond ik geen beestjes, gewoon voor de zekerheid ffkes sprayen.
Toen die taak voltooid was ben ik in mijn bunker gaan liggen, mezelf verwikkeld in mijn deken als een mummie.. zo kan er geen beestje in.. Haha... Gieren met Goor en DINO terug gekeken en wat geappt met mijn lieve vriendinnen en familie <3...
Ik kan moeilijk in slaap komen omdat ik de hele tijd alert ben of er beestjes zijn... Toen het eindelijk lukte, zat er buiten naast mijn raam een of andere Afrikaanse kikker een serenade te brengen. TOP, super lief... De honden buiten op straat begonnen ineens te huilen naar elkaar... Dag slaap... Beetje luisterend naar alle dieren geluiden kreeg ik weer een bloedneus... En nu.. mijn bunker had geen zakdoekjes, alleen mijn doekje... Voor de mensen die niet weten wat dat is, mijn doekje is mij heel kostbaar en vanaf mijn geboorte slaap ik al met mijn doekje... Het was geen keus om die te pakken... en NO WAY dat ik mijn bunker uit ga, die perfect dicht zit. Oke dan maar op mijn rug liggen en hopen dat het stopt... Domme gedachten.. Het liep vervolgens richting mijn keel, balen... maar het was niet anders... #ExpiditieRobinsondingen..
Hij stopte nu vrij snel en het had er geen 300 jaar voor nodig.. Verder met in slaap komen.. muziek zachtjes aan voor het kwek festijn buiten. Krijg ik weer een bloedneus en dit keer super erg, WTF !! Why me Karma ? Godver.... Ik wil mijn bunker niet uit...Ik moest er aan geloven om MIJN DOEKJE TE PAKKEN, het hoekje van mijn doekje stopte ik in mijn neus en probeerde zo in slaap te komen want deze keer had de bloedneus er wel 300 jaar voor nodig. Zal er vast komisch uit hebben gezien maar op zich was dat het niet. De volgende morgen ging de wekker om 7.15, uit bed en douche. Knop van het warm water in drukken en de kraan aan zetten... De douche bleef ijs koud... ( AAAAARG !!! ) Heb geen moeite met koud douche maar ijs koud in de vroege morgen, dat is pittig... en ik ben al een zonnestraaltje in de ochtend :l Maar goed ik kan dat, ik stap in de douche en ga mijn haren wassen in ijskoud water. Ik was meteen wakker. Mijn gezicht wilde je niet zien... Ontbijt was weer prima, brood, eitje en ananas.
Lopend naar het weeshuis kon ik echt goed zien hoe mensen leven en wat ze allemaal op straat doen. De mannen die hangen met de motors zijn bijvoorbeeld gewoon taxi's; Boda Boda's heet dat hier.
In het weeshuis zijn de kinderen zo geweldig lief, komen mij knuffels geven, handjes, noemen mij Mammie Mennie en willen met mij spelen. Kinderen spelen met weinig speelgoed en moeten echt alles delen.. Speelgoed die oud en versleten is, maar de kinderen hebben het naar hun zin en zijn allemaal druk bezig en lachen veel...Het personeel is ook zo lief en werken hier erg hard voor maar weinig geld, werken aan 1 stuk door; 6 weken lang... en hebben na die 6 weken, 1 week vrij. In die week kunnen ze familie opzoeken, die uren verder wonen en de rest van de weken die ze hier werken niet zien. Zelfs papa's en mama's die hier werken en gewoon hun kind niet zien. De klusjesman hier heeft pas een kindje gekregen alleen heeft hij zijn zoon alleen bij de geboorte gezien en nu werkt hij fulltime hier. Dat kan je je toch niet voorstellen... Zijn vrouw en zoon wonen echt heel ver weg...
Kinderen zijn snel te vreden en een simpel kietel of klapspel maakt ze al heel vrolijk... Selfies maken vinden ze het einde en komt dat goed uit dat ik dat ook regelmatig doe... Je kan je al indenken hoe veel selfies wij hebben gemaakt... we waren er druk mee.
Smiddags eten de kids warm en daarna gaan ze slapen, wij zijn toen wat gaan lunchen en daarna terug gegaan.. De kinderen waren alweer buiten aan het spelen en kwamen meteen naar mij toe; Mammie Mennie come.... pakte mijn hand en trokken mij mee..
De kinderen hier hebben niks van hun zelf, alleen hun naam... Ze hebben geen eigen kamer, kleding, schoenen of speelgoed... Alles moeten ze delen...
Later op de middag gaan we touren... met een busje en dan een rondje rijden in de buurt.. Dat vinden de kinderen geweldig en dat is een hele happening voor de kids... Een rondje rijden... In een bus ? Dacht ik...
Ik zag hoe blij die kinderen werden toen ze dat hoorde, werd er emotioneel van, kreeg een brok in mijn keel en had heel veel moeite die door te slikken.. Het hoofd van de Mammies ( zo noemen ze de leidsters hier ) kwam aanlopen met een grote regenton waar heel veel schoenen in zaten, versleten schoenen... Ze gooide de ton om en alle schoenen vielen eruit en de kinderen stormden erop af.. Duwen en trokken elkaar om dezelfde schoenen te zoeken en de juiste maat... Ik kon mijn ogen niet geloven en moest gaan zitten voor wat ik zag... Ik trek zo mijn eigen schoenen aan en hoef daar voor geen ruzie te maken...Na een hoop passen en ruilen van schoenen stonden er 2 kinderen zonder schoenen want ze waren op... De mammies waren druk bezig om ergens nog schoenen vandaan te halen..Ik zag die kinderen staan en weer kwam DE BROK in de keel... Gelukkig hadden ze uiteindelijk ook schoenen.. te klein of te groot, ze hebben schoenen...de kinderen moesten in een rij gaan staan voor naar het busje te lopen. De kinderen liepen achter het hoofd van de Mammies aan en ik wachtte tot de rij voorbij was... Er stonden een paar kleintjes nog stil... 1 meisje van 1.5 jaar die daar ook nog stond pakte mijn vinger vast om naar het busje te lopen.. Ik keek naar haar schoentjes en zag dat ze veel te groot waren.. ze kon er niet eens mee lopen anders vielen ze uit... Lopend met dat meisjes aan mijn vinger, kreeg ik weer een brok in mijn keel en deze keer liep er een traan over mijn wang.. Zie het voor je; een klein meisje met een lief rokje en topje aan die niet vooruit kan omdat de schoenen VEEL te groot zijn.. Mezelf sterk houdend liepen we door naar het busje.. In het busje begonnen alle kinderen te zingen, zo hard en liefdevol dat ik weer vol schoot... Ze werden ZO blij van het zien van koeien, water, geiten en kippen.. WEER schoot ik vol, het raakte mij zo... Het is je niet voor te stellen wat je dan voelt... Meezingend ( dat probeerde ik tenminste ) reden we door een wei waar de koeien stonden en ook mensen liggen te slapen in het gras... Heel apart...
Na het rondje rijden was het al 18.00 en moesten we terug naar het Guest House voor te eten.. Heel emotioneel en vermoeid gingen we terug... vermoeiend vooral van het ziek zijn want dat ben ik nog steeds.. lichte koorts, keelpijn, verkouden en heel erg last van mijn astma.. de mensen hier koken op straat en verbranden afval, dat geeft veel rook en dat slaat op mijn longen dus moet veel hoesten, Danielle met der hoest is er niks bij .. niet fijn :(
Bij terugkomst even snel mijn malariapil gepakt en mijn douche getest en nu deed het warme water het wel... JEEJ !! was zo blij haha.. We aten wat en zaten nog even buiten en toen ben ik naar mijn kamer gegaan.. Alle indrukken van vandaag hebben mij zo geraakt... Ik wilde even alleen zijn en laten bezinken onder een warme douche LEKKER..

Loop naar de badkamer en zet de douche aan, ineens word heel de badkamer nat geregend... WTF NU WEER !! Is de douchekop eraf gebroken of gevallen... Nee he... Ik moest even een moment pakken om bij zinnen te komen en weer liep ik naar de klusjesman en hij is een uur bezig geweest om mijn douchekop te maken.. na een uur kon ik eindelijk warm douche. Bunker in orde maken en mijn verslag type.. Tijdens ik dit aan het type ben zie ik in mijn rechter oog hoek iets lopen... Het zweet breek mij uit... Het was een soort van inimini kakkerlak... Ik vloog naar achter en pakte mijn zaklamp en die liet mij in de steek, ging niet aan.. Mijn oer instinkt kwam naar boven en ik sprong uit mijn bunker, rende naar de wc, pakte de halve wc rol en dook mijn bunker weer in... Zoekend naar deze gluiperd... GOTCHA gevonden.... ik drukte met mijn wc papier op dat beest maar hij liep te snel, ik ging er bij gillen van de spanning.. uiteindelijk had ik hem ! En kneep ik hem dood in het wc papier !! Vol trots uit mijn bunker en gooide deze sneeky gluiperd weg... Kop vol zweet maar ik had hem ! Zo weer in de bunker.. nog maar even mijn Pink Panther tactiek erin gooien opzoek naar nog meer beestjes in mijn bed...

Morgen gaan we naar de kerk en daarna naar een dorp.. een echt Afrikaans dorp zoals je op tv wel eens ziet...

Dikke kus Men de strijder...