Day 11: Day off

Mijn reisverslag is korter en later dan normaal. Gisterenochtend stond ik op met enorm dikke ogen en last van mijn lippen. Vergelijkbaar met als je lekker een potje hebt zitten janken met zielige muziek en daarna van die dikke ogen hebt.. Nou zo zag ik eruit alleen leek het alsof ik een maand aan 1 stuk door had zitten janken. Mijn rechter oog kon ik nauwelijks open houden, mijn lichaam voelde op. Tijdens het ontbijt gister, besloot ik dat in het Guest House blijven de beste optie was. Daar baalde ik ontzettend van, slapen kan ik thuis ook en hier ben ik nog maar een paar dagen... Maarja of ik het nou leuk vond of niet.. Ik moest naar mijn lichaam luisteren en terug naar mijn bunker om te slapen. Die gekke druppels werkten dus niet en daar ben ik mee gestopt. Van een meisje in het Guest House kreeg ik pillen voor allergie, overlegd met mama en het thuisfront heb ik die pillen ingenomen. Een bijwerking van die pillen is dat je er slaperig van wordt, ik heb gisteren de hele dag kunnen slapen dat was heerlijk. Rond 16.30 werd ik wakker en heb ik een film gekeken tot het avondeten.. Bij het avondeten bijgekletst met Carlo&Irene over hun dag en Irene had mijn was mee terug genomen, die ze in het weeshuis hadden gewassen. Na het avondeten ben ik weer terug naar mijn bunker gegaan, ik had niet eens de puf om de Pink Panther tactiek uit te voeren. Dan voel ik me wel heel beroerd kan ik je vertellen. Tandenpoetsen, allergiepillen innemen en mijn bunker in, waar ik nog even film heb gekeken en in slaap ben gevallen en vanmorgen pas wakker werd. Van die pillen kan ik in ieder geval wel lekker slapen, dat had ik nodig.

Vanmorgen werd ik wakker en mijn ogen waren een stuk minder dik maar nog steeds dik, mijn lippen doen nog zeer en om de ellende compleet te maken heb ik nu ook uitslag op mijn handen, ellebogen, nek en voeten. Mandy is verpleegster geweest en heeft mij weer andere pillen gegeven voor mijn uitslag, ogen en lippen. Het kan ook zijn dat ik allergisch ben voor de Malariapillen, als dat zo is moet ik per direct stoppen met die pillen. Wat eigenlijk niet slim is als je in een gebied zit waar de Malariamug voor komt. Ik heb papa even naar de dokter laten bellen om te vertellen wat mijn klachten zijn en wat ik het beste kan doen. Ik ben toch mee gegaan naar het weeshuis omdat ik het zonde vond om hier de hele dag in bed te liggen. Hopen dat ik de dag volhoud en alles snel wegtrekt. Jeanne en mama komen vanavond, het is zo fijn als je ziekt bent en je moeder is er. Mama weet altijd precies wat te doen en welk zalfje het beste werkt. Ik wacht nog even met de nieuwe pillen slikken tot mama er is en wacht ook nog even het belletje af van papa over wat de dokter zegt. Ik blijf positief en houd mezelf sterk hier.

Vanavond horen jullie hoe mijn dag is gegaan en hoe de ontmoeting met Jeanne en mama was. Waarschijnlijk heel emotioneel.

Dag allemaal
Dikke kus, Zoeloe Mandy