Day 10: Kerk & Welcome Home

Vannacht eindelijk redelijk kunnen slapen, alleen mijn ogen zijn nog steeds aan het vervelen en jeuken ZO erg. Hoe kut is het als je jeuk hebt en niet mag krabben.. KUT kan ik je vertellen.. Mijn andere oog begint ook dik te worden, kei dol.. Geen idee of die druppels gaan werken maar dit is niet te doen. Vandaag naar de kerk, zoals elke zondag hier. Netjes een rok aan tot over de knie en dichte schoenen voor de beestjes. Onderweg naar de kerk, lig ik languit op de achterbank naar buiten te kijken, nog steeds kijk ik mijn ogen uit met wat ik allemaal zie. De armoede en de kinderen raken mij het meeste.. Jonge meisjes die in de hitte met zware jerrycans op hun hoofd lopen, kleine kinderen langs de weg en de Boda Boda's met kinderen erop die bijna net zo hard rijden als de auto's. Er gebeuren veel ongelukken met de Boda Boda's met veel doden.
Bij de kerk worden we vriendelijk ontvangen door de pastoor en mogen we vooraan gaan plaats nemen. De kerk loopt steeds voller en ook hier zijn zieke mensen, die bidden voor hun gezondheid of dat van hun kind. De mis/dienst is hier prachtig omdat de mensen van deze kerk echt een familie zijn, je voelt dat...kippenvel over heel mijn lichaam als ze dansen en zingen. Verschillende mensen komen naar voren vertellen over wat ze hebben mee hebben gemaakt, er wordt voorgelezen uit de Bijbel en een hoop zingen en dansen door een volwassenen en kinderkoor, mooi om te zien. Een zwangere vrouw wordt naar voren geroepen en mag op haar knieën op een mat zitten, er worden handen boven haar hoofd gehouden door verschillende mensen en ze bidden voor haar kind.. Het kindje in haar buik, lag omgedraaid of verkeerd en daardoor geen zekerheid op overleven tijdens de geboorte. In Nederland hebben we daar de zorg voor, hier hebben ze dat niet.. Een emotioneel moment was dat..
Tijdens het zingen kwam er een moment vrij om te doneren aan de kerk, mensen gooiden geld, sla en tomaten in de mand.. Ja er werd eten in de mand gegooid.. Aan het einde van de dienst werd het eten uitgedeeld, een vrouw kreeg een kropsla die daar heel blij van werd en de andere krop sla en tomaten werd aan een jongetje gegeven die 2 rijen achter mij zat met opgezette buik best wel erg opgezet, hij was heel ziek en niet zeker van zijn leven..Hij stond op en kwam naar voren lopen toen ze hem de groentes wilde geven. Mandy hield haar hand boven zijn hoofd en bidden voor zijn leven, het jongetje deed zijn ogen dicht en stond daar met zijn krop sla en tomaten, mijn hart brak van dat beeld.. tranen schoten in mijn ogen. ECHT NIET voor te stellen als je uit een leven komt waar alles zo vanzelfsprekend is. Als ik in Nederland ben wil ik nog steeds mijn steentje bijdragen aan dit weeshuis, die zulke prachtige dingen doen en levens redden. Bijvoorbeeld van die mama pakketten die je in Nederland krijgt als je zwanger bent, gooien mensen weg omdat ze de helft al hebben, DIE pakketten kunnen ze hier goed gebruiken omdat mensen buiten bevallen en geen navelklemmetjes hebben. Kleine moeite om die dingen te verzamelen en daarmee echt levens te redden.
Na 3 uur is het afgelopen en gaan we lunchen bij Java. Dat is een nieuw restaurant hier erg luxe tegenover de rest van de restaurants, een goede kaart, goed eten, schoon en gratis WIFI. Mijn ogen jeukte zo erg tijdens de lunch dat ik er 2 ijsklontjes tegenaan hield, op beide wijsvingers hing een ijsklontje, het hielp tegen de jeuk en de roodheid. De rest moest om mij lachen en maakte foto's... Zag er vast ook komisch uit maar de jeuk was weg. Na de OVERHEERLIJKE lunch zijn we naar het weeshuis gegaan, eindelijk met de kindjes knuffelen daar had ik behoefte aan. We kwamen aan en meteen werd Mandy geroepen door een van de medewerkers, een baby die gisteren bij het spreekuur naar het ziekenhuis is afgevoerd, krijgt niet te eten omdat het eten op is - misschien vanaf morgen als er eten is. Snel wordt er een Mammie geroepen die met een blik melkpoeder, water, rompertjes en een fles naar het ziekenhuis moet rijden om dus eten te komen brengen en uit te leggen hoe ze het moeten klaarmaken. IN EEN ZIEKENHUIS ? Dit is een normale zaak hier, ik zit perplex in mijn stoel kan ik je vertellen.. Hoe kan het dat als een baby in een ziekenhuis ligt er geen zorg is en mensen van buiten af die niet een ziekenhuis werken voor die zorg moeten zorgen... Hoe kan het dat er geen eten is ? Gelukkig is hulp onderweg...
Annemie komt naar mij toe en zegt dat 1 van de grote meiden die een brief had gekregen van een kindje van mijn werk, verdrietig was.. Ik liep naar dat meisje toe en vroeg wat er was ? Ze wilde zo graag een brief terug schrijven en was bang dat ze dat vergat.. Troostend zei ik dat als ze morgen uit school kwam we meteen samen die brief gingen schrijven. Dat is toch lief ofniet dan?
Maar wij gingen even wat luchtigs doen en met de kinderen op uitstapje, een uitstapje naar de supermarkt in het busje. Dat is betekend dus feest. Ja mensen je leest het goed, naar de supermarkt, de kinderen komen namelijk nooit in de supermarkt en weten niet wat je daar allemaal kunt kopen. Kinderen zijn enthousiast en kijken hun ogen uit in de supermarkt.. Je kan je toch niet voorstellen dat je met je kind in Nederland als uitstapje naar de supermarkt gaat.. De kinderen kregen allemaal een lolly en het feest was compleet.. In de auto zingen ze liedjes over Jezus met de lolly in hun hand.. ZO gelukkig en tevreden.. ik geniet dan zo van die kinderen. Terug bij het weeshuis hadden we nog even tijd om vrij te spelen. De oudere meiden hebben mij leren dansen, zoals ze dat hier doen en ik leerde hun een dansje. Ze hadden er helemaal lol in. Lekker even knuffelen met 1 van de kinderen die mijn hart heeft gestolen en waarvan ik nu al weet dat afscheid nemen moeilijk gaat worden, liefste neem ik hem mee. Na het vrijspelen moesten de kinderen avondeten en gingen wij ook eten. Op zondag koken ze niet in het Guest House dus gingen we weer naar Java. We zaten nog vol van de lunch dus hebben alleen een lekkere toetje gepakt, ik een chocolate chip cookie milkshake op. GENIETEN. Gezellig gekletst met zijn alle en gelachen, Carlo trakteerde zo lief. Na het eten naar het Guest House, mijn kamer doorzoeken with the Pink Panther tactiek, elk hoekje en gaatje zelfs de binnenkant van de wc-rol haha, je weet maar nooit. Laptop installeren in de badkamer, muziekske aan, ffkes de gekke 5 minuten voor de spiegel met mijn spray en meezingen met de muziek. Alsof ik thuis ben.. Onder de douche valt het mij op dat er minder mieren aanwezig bij luizenleven, misschien zijn de kindjes slapen, ge wit het niet. Klaar met douche en mijn verslagje type en envelopje open maken van mams, die geven mij veel liefde. En ohja, de hond is gered, de kledinghanger is gone, JIPPIE.

Morgen een dag naar het weeshuis !! Overmorgen komt mama, oude backpacker, hoop dat ze er nu een keer klaar mee is - dat gereis allemaal. Haha geintje mam, nee meen het eigenlijk wel.. Stop ermee..Al die gekke landen en plekken. Mama zit echt in Jungle Book en haar reisverhalen zijn best pittig.. Vleermuizen in de kamer enzo, ben bang dat mijn Pink Panther tactiek daar niet werkt, moet je eerder een heel bouwplan opstellen joh.. Nu stop ik met type want mij ogen doen zeer en ik ben moe. Lekker dn bunkert in !

Dag allemaal
Kus Dik-oog